Android Task Hijacking

Task, Back Stack and Foreground Activities

W Androidzie, task to zasadniczo zestaw aktywności, z którymi użytkownicy wchodzą w interakcję, aby wykonać określone zadanie, zorganizowane w back stack. Ten stos porządkuje aktywności na podstawie momentu ich otwarcia, z najnowszą aktywnością wyświetlaną na górze jako foreground activity. W każdej chwili tylko ta aktywność jest widoczna na ekranie, co czyni ją częścią foreground task.

Oto szybkie podsumowanie przejść między aktywnościami:

Aktywność 1 zaczyna jako jedyna aktywność na pierwszym planie.
Uruchomienie Aktywności 2 przesuwa Aktywność 1 do back stack, przynosząc Aktywność 2 na pierwszy plan.
Rozpoczęcie Aktywności 3 przesuwa Aktywność 1 i Aktywność 2 dalej w stosie, z Aktywnością 3 teraz na przodzie.
Zamknięcie Aktywności 3 przywraca Aktywność 2 na pierwszy plan, pokazując uproszczony mechanizm nawigacji zadań w Androidzie.

Ataki na affinity zadań

taskAffinity informuje Androida, do którego zadania Activity preferuje należeć. Gdy dwie aktywności dzielą tę samą affinity, Android ma prawo połączyć je w tym samym back-stack, nawet jeśli pochodzą z różnych APK.

Jeśli atakujący może umieścić złośliwą aktywność na korzeniu tego stosu, za każdym razem, gdy ofiara otworzy legalną aplikację, złośliwy interfejs użytkownika będzie pierwszą rzeczą, którą zobaczy użytkownik – idealne do phishingu lub nadużywania uprawnień.

Powierzchnia ataku jest szersza, niż wielu deweloperów myśli, ponieważ każda aktywność automatycznie dziedziczy affinity równą nazwie pakietu aplikacji (chyba że deweloper ustawi android:taskAffinity=""). Dlatego nic nie robiąc aplikacja już jest narażona na przejęcie zadań w wersjach Androida przed 11.

Klasyczny scenariusz "singleTask / StrandHogg"

Atakujący deklaruje aktywność z:

<activity android:name=".EvilActivity"
android:exported="true"
android:taskAffinity="com.victim.package"
android:launchMode="singleTask" >
<intent-filter>
<action android:name="android.intent.action.MAIN"/>
<category android:name="android.intent.category.LAUNCHER"/>
</intent-filter>
</activity>

Złośliwa aplikacja jest uruchamiana raz, aby zadanie (z fałszywą affinity) istniało w ostatnich zadaniach.
Gdy użytkownik później otworzy prawdziwą aplikację, Android stwierdza, że już istnieje zadanie, którego root affinity pasuje do pakietu i po prostu przynosi to zadanie na pierwszy plan.
Interfejs użytkownika atakującego jest wyświetlany jako pierwszy.

Wariant Default–Affinity (bez `singleTask`) – Studium przypadku Caller ID

Wrażliwość zgłoszona w aplikacji Caller ID (caller.id.phone.number.block) pokazuje, że atak również działa przeciwko domyślnemu trybowi uruchamiania standard:

Aplikacja atakującego tworzy fałszywą aktywność root i natychmiast się ukrywa:

class HackActivity : AppCompatActivity() {
override fun onCreate(savedInstanceState: Bundle?) {
super.onCreate(savedInstanceState)
moveTaskToBack(true)   // utrzymaj zadanie w ostatnich, ale poza zasięgiem wzroku
}
}

Manifest musi tylko skopiować pakiet ofiary do taskAffinity:

<activity android:name=".HackActivity"
android:exported="true"
android:taskAffinity="com.caller.id.phone.number.block" >
<intent-filter>
<action android:name="android.intent.action.MAIN"/>
<category android:name="android.intent.category.LAUNCHER"/>
</intent-filter>
</activity>

Gdy użytkownik zainstaluje i otworzy złośliwą aplikację raz, istnieje zadanie, którego affinity równa się pakietowi ofiary (ale znajduje się w tle).
Gdy uruchamiana jest prawdziwa aplikacja Caller ID, Android ponownie wykorzystuje to zadanie i przynosi HackActivity na pierwszy plan → okno phishingowe/nadużycie uprawnień.

UWAGA: Począwszy od Android 11 (API 30) system nie umieszcza dwóch pakietów, które nie są częścią tego samego UID, w tym samym zadaniu domyślnie, co łagodzi ten konkretny wariant. Starsze wersje pozostają narażone.

StrandHogg 2.0 (CVE-2020-0096) – Przejęcie zadania oparte na refleksji

Majowy biuletyn bezpieczeństwa Google z 2020 roku naprawił bardziej zaawansowany wariant nazwany StrandHogg 2.0. Eksploatacja nie polega w ogóle na taskAffinity; zamiast tego używa refleksji, aby dynamicznie wstawić aktywność atakującego na szczyt każdego działającego zadania, całkowicie omijając ograniczenie „shared-UID” wprowadzone przez Androida 11.

Kluczowe punkty:

Złośliwa aplikacja bez uprawnień może, po otwarciu, iterować po działających zadaniach i wywoływać ukryte API, aby przypisać swoją własną aktywność do dowolnego zadania.
Ponieważ aktywność jest wstawiana po czasie wykonania, ani launchMode, ani statyczna analiza manifestu nie mogą wykryć ataku z wyprzedzeniem.
Naprawione przez wprowadzenie sprawdzenia do Android 8.0/8.1/9 (maj 2020 SPL). Android 10 i nowsze nie są dotknięte.

Wykrywanie na urządzeniach przed naprawą można przeprowadzić za pomocą adb shell dumpsys activity activities i obserwując podejrzane aktywności, których nazwa pakietu różni się od affinity zadania.

Łagodzenie dla starszych urządzeń jest takie samo jak w klasycznym przejęciu zadań plus weryfikacja w czasie rzeczywistym (np. wywołując ActivityManager#getRunningTasks i walidując swoją własną nazwę pakietu).

Lista kontrolna wykrywania i eksploatacji

Przegląd statyczny – Pobierz AndroidManifest.xml z docelowego APK i sprawdź, czy każda <activity> (lub globalny element <application>) zawiera android:taskAffinity="" (puste) lub dostosowaną wartość. Narzędzia takie jak:

# Używając apkanalyzer (Android SDK)
apkanalyzer manifest print app.apk | grep -i taskaffinity

# Używając AXMLPrinter2
java -jar AXMLPrinter2.jar AndroidManifest.xml | grep taskAffinity

Przegląd dynamiczny – Na urządzeniu otwórz docelową aplikację i wylistuj zadania:

adb shell dumpsys activity activities | grep -A3 "TASK" | grep -E "Root|affinity"

Zadanie, którego root affinity równa się pakietowi ofiary, ale którego górna aktywność należy do innego pakietu, jest sygnałem ostrzegawczym. 3. Stwórz złośliwą aplikację, jak opisano powyżej, lub użyj Drozer:

drozer console connect
run app.activity.start --component com.victim/.MainActivity --action android.intent.action.MAIN
run app.activity.info com.victim

Łagodzenie

Deweloperzy powinni:

Wyraźnie ustawić android:taskAffinity="" na poziomie <application> (zalecane) lub nadać każdej aktywności unikalną, prywatną affinity.
Dla wysoce wrażliwych ekranów połączyć powyższe z android:launchMode="singleInstance" lub nowoczesnymi ochronami setLaunchMode.
Zaktualizować targetSdkVersion aplikacji i egzekwować zmiany behawioralne Android 11, gdzie zadania nie są domyślnie dzielone między pakiety.
Celować w Android 12 (API 31) lub wyższy, aby obowiązkowy atrybut android:exported zmusił deweloperów do audytowania każdego komponentu dostępnego z zewnątrz.
Rozważyć samoobronę w czasie rzeczywistym: okresowo zapytuj ActivityTaskManager, aby upewnić się, że pakiet twojej górnej aktywności odpowiada twojemu.

Powiązane techniki przejmowania UI

Przejęcie zadań często łączy się z lub jest zastępowane przez tapjacking (oszustwo UI oparte na nakładkach). Badania TapTrap z 2025 roku pokazały, że całkowicie przezroczyste aktywności napędzane animacją mogą omijać ograniczenia dotykowe nakładek wprowadzone w Androidzie 12–14 i nadal oszukiwać użytkowników, aby przyznawali niebezpieczne uprawnienia. Chociaż TapTrap nie jest ściśle przejęciem zadań, cel końcowy (kliknięcia phishingowe) jest identyczny – dlatego nowoczesne oceny powinny sprawdzać obie powierzchnie ataku.

9.4 KiB Raw Blame History Unescape Escape